Interview met de jonge weduwe Ruth uit Moab
(Femke Bussman)

september 2014

Femke, waarom doe je mee?
Ik doe mee, omdat ik het onwijs leuk vind om met een musical mee doen. Ik hoorde van deze musical, deed auditie en nu sta ik hier en mag ik een hele mooie rol spelen.

Heb je al eerder in een musical meegespeeld?
Ja, ik heb een aantal jaren op een kinderkoor gezeten en daarmee voerden we elk jaar een musical uit. Daarin heb ik een aantal grote rollen mogen spelen en in de groep 8 musical mocht ik ook een hoofdrol spelen. En in de musical in Zoetermeer Noord zal ik ook een mooie rol spelen, dus eigenlijk heb ik al best wat ervaring en ik mag gelukkig ook nog weer even door met musicals.

Hoe is het om zo'n belangrijke rol te spelen?
Het blijft natuurlijk een hele verantwoordelijkheid om een rol goed neer te zetten. Je doet een musical met zijn allen, maar als je een grote rol hebt moet je er wel voor zorgen dat je die goed neerzet, anders begrijpt het publiek het verhaal en jouw personage niet.

Wat spreekt jou in het verhaal het meest aan?
Ik vind het heel mooi van Ruth dat ze haar land, haar familie en ook haar lieve schoonzusje, dat hetzelfde heeft meegemaakt, achterlaat en dat ze dan meegaat naar een ander land waar ze nog nooit is geweest. En niet alleen meegaat, maar er ook nog voor zorgt dat haar schoonmoeder weer een nieuw leven krijgt. Daar heb ik echt heel veel respect voor.

Ruth gaat in het verhaal weg uit haar eigen land en met Noömi mee. Dat is geen vrolijk verhaal, maar wel heel bijzonder. Want ze gaat wel voorgoed bij haar eigen familie weg en bij de goden van haar eigen land.
Wat is dat, kun jij dat verklaren? Is dat vooral heel veel lef of is dat wat anders bij Ruth volgens jou?
Ik denk dat dat zeker met lef te maken heeft, want je moet wel zo'n stap durven zetten. Maar het is denk ik ook een stukje familiegevoel waardoor ze meegaat. Als je al 10 jaar een schoonmoeder hebt, want Ruth was al tien jaar getrouwd geweest, en die dan weg gaat, dan wil je denk ik ook wel graag mee. Ruth voelde dat haar schoonmoeder het heel zwaar had. Ik vind het dan ook wel logisch dat je dan meegaat om je schoonmoeder te helpen. Bovendien denk ik ook dat het bij Ruth meespeelde dat ze meer wilde weten over de achtergrond van haar overleden man, waar hij opgegroeid was en waar hij zijn eerste levensmomenten meemaakte, dat ze daar ook best nieuwsgierig naar was.

De rol die jij hebt lijkt me best moeilijk om te spelen. Hoe vind jij dat?
Weet je - je speelt een rol, en dat is best even wennen. Maar als je het doet, groei je erin. En als je het leuk vindt - en ik vind het leuk, dan wordt het makkelijker. Hoewel: spelen dat je verliefd wordt op iemand die een heel stuk ouder is, dat is best wel lastig om te doen. Maar het belangrijkste daarbij is dat je niet jezelf speelt. Je speelt het leven van iemand die dat allemaal heeft meegemaakt. Je moet je eigen gevoelens daarbij als het ware uitzetten, want je zit in het leven van die andere persoon. En als dat uiteindelijk lukt, dan wordt het wel makkelijker.

Je gaat mee met Noömi op reis. Maar is zij wel zo'n prettig mens?
(Lacht) Oef, nou in dit verhaal eigenlijk helemaal niet. Maar ik denk dat Noömi in het echt erg verdrietig was, in zak en as, iedereen kwijt. Toch heeft ze ondanks al haar verdriet ook heel veel liefde voor haar schoondochter Ruth die met haar meegaat, ook al merk je dat niet altijd aan haar. In de musical is dat verdriet en die bitterheid belangrijk, maar als je je al haar verdriet en bitterheid indenkt, dan kun je je heel goed voorstellen dat ze wel eens wat kortaf reageert. Bovendien komt het aan het einde wel weer goed met Noömi. Gelukkig is Coby, die Noömi speelt in werkelijkheid een heel prettig en leuk mens.

Wat vind jij dat de schrijvers heel mooi in het verhaal hebben gedaan? Wat vind jij bijvoorbeeld een prachtig stukje in de musical?
Het stukje waarin Orpa ruzie maakt met haar zus Sara vind ik heel mooi, omdat je in die scene heel goed de emotie kunt voelen. Wat ik heel mooi gedaan vind door de schrijvers, is dat ze er een luchtig en eigentijds tintje aan hebben gegeven met bijvoorbeeld zo'n Dinges, die heel wat leuke grapjes maakt. En natuurlijk is het verhaal van Ruth zoals je dat leest in de bijbel ook echt een prachtig verhaal en ik vind dat de schrijvers dat mooi hebben herschreven tot een musicalverhaal.

Zie jij een boodschap in het boek Ruth? Wat heeft het boek Ruth nu ons te zeggen?
Ik denk dat het laatste lied dat heel mooi weergeeft: trouw. Dat - ook al voel je je rot, dat je altijd verbonden bent met andere mensen, ook al zie jij die vaak (nog) niet. Dat je niet alleen de schaduwkanten van het leven moet zien, maar ook het zonlicht. God heeft voor iedereen een plan, dus kijk naar de mooie toekomst, je eindigt toch vaak heel veel mooier dan dat je op dat moment had gedacht. Ik denk dat dat het idee is van het verhaal, dat God je niet in de steek laat en dat je - zeker als je in een diep dal zit - soms geen idee hebt wat er voor een mooie top aankomt. Dat je je niet helemaal alleen hoeft te voelen, omdat je op elkaar kunt vertrouwen - en natuurlijk op God. Dat is denk ik de boodschap.

Femke, bedankt.
Heel veel plezier bij het spelen!